Τα συνθήματα κρύβουν πάντα μια πικρή αλήθεια. Μια αλήθεια τόσο πικρή που θα έπρεπε να καίει τα χείλια καθώς προφέρονται οι λέξεις. Τα συνθήματα βασίζονται σε πραγματικά γεγονότα και είναι άδικο σε συνθήκες δρόμου το νόημα τους να μη μπορεί να εκφραστεί με περισσότερες λέξεις. Να περιγράψουν όλη αυτή τη συσσωρευμένη βία των από τα πάνω που στριμώχνεται σε δέκα-δεκαπέντε απ ‘αυτές. Τα χτυπήματα να περνάνε σαν εικόνες, καθώς ο δρόμος δονείται από τον ήχο τριών γνωστών λέξεων.
Κρατούμενος στο αστυνομικό τμήμα της Πόλης Χρυσαφούς στην Κύπρο, μετά από πάλη (σύμφωνα πάντα με τις τετριμμένες δικαιολογίες των “οργάνων της τάξης”), ενώ βρίσκεται σε κελί σε ήρεμη κατάσταση, δέχεται επίθεση με σπρέι πιπεριού στα μάτια από δύο αστυνομικούς πίσω από τα κάγκελα, και καθώς εμφανώς τυφλώνεται προσωρινά, η πόρτα του κελιού ανοίγει και δέχεται σχεδόν 60 χτυπήματα με γκλομπ, καθώς κείτεται πεσμένος στο έδαφος, χωρίς να προβάλλει καμία αντίσταση.
Αν και το περιστατικό συνέβη τον Φλεβάρη του 2014, το βίντεο δημοσιοποιήθηκε μόλις την Τετάρτη 19 Αυγούστου 2015 από τον δικηγόρο του θύματος, καθώς επί ενάμιση χρόνο ελάχιστα είχε προχωρήσει η διαδικασία της έρευνας και τα δύο αυτά όργανα της δημοκρατίας συνέχιζαν να ασκούν τη σχετική εξουσία εναντίον της κοινωνίας, όπως αυτή παρουσιάζεται στο βίντεο. Εκτός εάν από τα μεμονωμένα περιστατικά περάσαμε στις μεμονωμένες εκρήξεις παράνοιας, ως αιτιολογία κάλυψης της νόμιμης βιαιότητας της εξουσίας, βασισμένη στο οργουελικό αξίωμα, “όλα τα ζώα είναι ίσα, αλλά τα γουρούνια είναι πιο ίσα από τα άλλα”.
εκτυπώστε ή κατεβάστε σε PDF
