αναδημοσίευση από hit & run
Η μακροσκελής και πολιτικά συγκροτημένη «απολογία» του αναρχικού κομμουνιστή Τάσου Θεοφίλου κυριάρχησε, και δικαιολογημένα, στη συνεδρίαση της δίκης του της 28ης Απριλίου. Νωρίτερα, είχαν ολοκληρώσει τις καταθέσεις τους οι δύο τελευταίοι μάρτυρες πολιτικής υπεράσπισης. Ωσεί παρούσα υπήρξε η πολιτική αγωγή, ενώ δεν κρύβεται ο διακαής πόθος κυρίως της εισαγγελέως της έδρας, αλλά και, πιθανότατα, μίας εκ των εφετριών να καταδικαστεί ο διωκόμενος για το σύνολο των κατηγοριών.
«Είμαστε ένα κίνημα που διακατέχεται από ανθρωπιστικές αξίες. Η ανάγκη απόδοσης δικαιοσύνης δεν μπορεί να αντισταθμιστεί με την τέλεση μιας ακόμα άδικης πράξης. Είμαι πεπεισμένος ότι ο Τάσος Θεοφίλου είναι αθώος, ότι δε βρέθηκε στην Πάρο, δεν τέλεσε τη δολοφονία του άτυχου ταξιτζή Μίχα», επισήμανε, ξεκινώντας την κατάθεσή του, ο προτελευταίος μάρτυρας πολιτικής υπεράσπισης.
«Δεν είναι η πρώτη φορά που άνθρωποι του αντικαπιταλιστικού χώρου βρίσκονται σ’ αυτή τη θέση με έωλα στοιχεία. Δεν είναι πρωτόγνωρο να σέρνονται στα δικαστήρια από μεθοδεύσεις της αστυνομίας», συμπλήρωσε.
«Είναι η αδυναμία, η ανικανότητα, η εγκληματική λογική της αστυνομίας, που, μην μπορώντας να προσανατολίσει τις έρευνες σε βάθος, έχει δημιουργήσει μια “δεξαμενή” υπόπτων σε ένα συγκεκριμένο χώρο για σειρά περιστατικών και τους προσάγει ως ύποπτους», υπογράμμισε.
«Πρόκειται για παιδί ιδιαίτερης πνευματικής καλλιέργειας. Σηκώνει βαρύ σταυρό, για μια πράξη ιδιαίτερης ηθικής και πολιτικής απαξίας. Θέλω να πιστεύω ότι η απόφασή σας θα σταθμίσει όλες τις παραμέτρους της υπόθεσης και θα δώσει διέξοδο στον Τάσο Θεοφίλου», κατέληξε.
(Πρόεδρος) Αν το είχε κάνει, θα σας το έλεγε;
(Μάρτυρας) Θα μπορούσα να το είχα καταλάβει, να το είχα νιώσει, αν είχε κάποια ανάμιξη στην υπόθεση.
(Κώστας Παπαδάκης) Πώς σχολιάζετε τη χρήση των λογοτεχνημάτων του εναντίον του;
(Μάρτυρας) Δεν είναι αυθόρμητη, [είναι] στοχευμένες διαρροές από κλιμάκια της Αντιτρομοκρατικής. Το συγγραφικό του ταλέντο το ανάγουν σε πειστήριο εγκληματικής δράσης.
(Άννυ Παπαρρούσου) Διαπιστώνετε ότι ακόμα η Αστυνομία χρησιμοποιεί ή έχει παραλλάξει τυπολογικά στοιχεία, όταν πρόκειται για άτομα συγκεκριμένου πολιτικού χώρου;
(Μάρτυρας) Όχι μόνο επιμένουν οι αρχές στη χρήση του DNA ως αποδεικτικού υλικού, [αλλά και] δεν έχουν πλέον τις ασφαλιστικές δικλείδες που τίθενται ως προαπαιτούμενα, μη λαμβάνοντας υπόψη τη νομολογία και τις δικαστικές αποφάσεις, και επιχειρεί η αστυνομία να επιβάλει ντε φάκτο μια κατεύθυνση στη δικαιοσύνη. Η δίκη του Κάφκα θα ωχριούσε μπροστά στη συνθήκη που βιώνουμε. Κάποιες αντιστάσεις και μέσα στο δικαστικό σώμα αντανακλούν και την κοινωνική δυναμική.
«Τον ξέρω μόνο από τα γραπτά του. Ο Θεοφίλου δε θα μπορούσε να είναι μέλος της Σ.Π.Φ. Το modusoperandi[των δραστών της ληστείας] δεν παρέπεμπε σε πολιτικά πρόσωπα. Είμαι πεπεισμένος ότι τραβήχτηκε κάποιος από τη “δεξαμενή” υπόπτων και “μπήκε” στη ληστεία της Πάρου», ξεκαθάρισε ο τελευταίος μάρτυρας πολιτικής υπεράσπισης, δημοσιογράφος με εμπειρία δεκαετιών στο ρεπορτάζ και στην κάλυψη πολιτικών δικών.
Στη συνέχεια, ανέλυσε συνοπτικά και πειστικά γιατί δεν υπάρχει ιδεολογική, πολιτική και υφολογική συνάφεια ανάμεσα στα γραπτά του Τάσου Θεοφίλου και εκείνα της Σ.Π.Φ.
«Υπήρχε περίπτωση η Σ.Π.Φ. να βάλει κείμενα του Μαρξ ή της κομμουνίστριας Άντζελα Ντέιβις; Υπάρχει ενότητα πολιτική, ιδεολογική και ύφους ανάμεσα στα κείμενα {του Θεοφίλου] προ Πάρου και μετά. Ο Θεοφίλου έχει ταξικές αναφορές, καθώς και αναφορές σε εργατικά ζητήματα. Η Σ.Π.Φ. δεν αναγνωρίζει αυτά τα ζητήματα. [Ο Θεοφίλου] είναι υπέρ της νομικής υπεράσπισης. Υφολογικά: [η Σ.Π.Φ. έχει] επιθετικότητα λόγου συνεπή προς τον ιδεολογικό της πυρήνα. Του Θεοφίλου: στοχαστικός λόγος, αποφεύγει τα επίθετα, στέρεα λογοτεχνικός, παραπέμπει σε ένα ορισμένο τολστοϊσμό».
(Πολιτική αγωγή) Πόσο σύνηθες είναι ένα άτομο του κοινού ποινικού δικαίου να μην πάρει λεφτά πελάτη;
(Μάρτυρας) Πάρα πολύ σύνηθες. Υπάρχει ένας πολύ παλιός αξιακός κώδικας ακόμα και στο έγκλημα.
(Παπαδάκης) Τι αποκλείει να συμμετείχε στη ληστεία, παρόλα αυτά;
(Μάρτυρας) Ποιοι είναι οι άλλοι 2; Η Σ.Π.Φ. δεν έχει κατηγορηθεί για ληστεία ποτέ.
(Παπαδάκης) Πόσο πειστικό είναι ότι δε γνώριζαν ποιος είναι;
(Μάρτυρας) Είναι αστείο και να το σκεφτούμε. Μπορεί και την ίδια μέρα να γνώριζαν ποιος είναι. Η Αντιτρομοκρατική ειδικεύεται στη συγγραφή σεναρίων. Για ένα πολιτικό πρόσωπο η ανάληψη ευθύνης είναι πολύ σημαντικό πράγμα.
(Παπαδάκης) Γιατί ο Θεοφίλου, κι όχι κάποιος άλλος;
(Μάρτυρας) Ήταν ο τελευταίος στην «καβάτζα».
Του αναρχικού «δεν του πάει» να σκοτώσει, πρόσθεσε. «Έχει αξιακό κώδικα». Οι αναρχικοί «δεν είναι φονιάδες. Ούτε κατά λάθος». «Αν ο Θεοφίλου ήταν στη Σ.Π.Φ., θα έπρεπε να μην είναι αναρχικός κομμουνιστής, αλλά τουλάχιστον αναρχο-ατομικιστής».
Ο μάρτυρας στηλίτευσε, εξάλλου, έντονα τον τρόπο, με τον οποίο λειτουργεί η καθεστωτική «δημοσιογραφία», αναπαράγοντας την «πληροφόρηση» όσων διοχετεύουν συγκεκριμένες «ειδήσεις». Πρόκειται για το είδος της «δημοσιογραφίας» που δικαιώνει και δικαιολογεί το χαρακτηρισμών εκείνων, οι οποίοι την ασκούν, ως «αλητών» και «ρουφιάνων».
«Ξεκινώ την απολογία μου ξεκαθαρίζοντας ότι αρνούμαι τις κατηγορίες που μου αποδίδονται. Στο Αγρίνιο δεν έχω πάει ποτέ, ενώ στην Πάρο έχω πάει ένα χρόνο πριν από τη σύλληψή μου», υπογράμμισε ο αναρχικός κομμουνιστής Τάσος Θεοφίλου, ξεκινώντας τη μεστή «απολογία» του, η οποία διήρκεσε περισσότερο από μία ώρα. Σταχυολογούμε ορισμένα καίρια αποσπάσματά της.
«Υπάρχουν δυο πραγματικότητες. Η πραγματική και αυτή που έχει επικυρωθεί μέχρι και το πρωτόδικο δικαστήριο ως τέτοια. Η πραγματική και το αφήγημα της αντιτρομοκρατικής, η οποία έχει πάρει μερικά πραγματικά γεγονότα νοηματοδοτώντας τα κατά τις προκαταλήψεις, κατά τις εμμονές της ή κατά του αποτελέσματος που θέλει να βγάλει και τα έχει συνδυάσει όχι μόνο αυθαίρετα, αλλά και με φανταστικά περιστατικά», συμπλήρωσε.
«Υπάρχει ένα κωμικό και ένα τραγικό σκέλος σε σχέση με τις πράξεις που μου αποδίδονται. Το κωμικό αφορά την συμμετοχή μου στην Σ.Π.Φ. και το τραγικό στην συμμετοχή μου σε ανθρωποκτονία. Η αφαίρεση ανθρώπινης ζωής έχει ως πράξη και για τον δικό μου αξιακό κώδικα την ίδια απαξία που έχει για τον ποινικό κώδικα (εκτός και αν μιλάμε για πολιτικές εκτελέσεις όπου σε αυτή τη περίπτωση δεν κρίνονται ως τέτοιες σε ηθικό, αλλά σε ιστορικό και πολιτικό πλαίσιο). Αντιθέτως, δε βρίσκω κάποια απαξία για την κατηγορία της συμμετοχής σε κάποια αναρχική οργάνωση, απλώς το βρίσκω κωμικό λόγω της απόστασης που έχουμε στις αναλύσεις», διευκρίνισε.
«Η δίωξή μου είναι κομμάτι μιας συνολικότερης προσπάθειας εισαγωγής, εφαρμογής και εμπέδωσης του δόγματος “νόμος και τάξη” από το πολιτικό προσωπικό της χώρας τις τελευταίες δυόμιση δεκαετίες, αλλά με μια ιδιαίτερη έμφαση και εντατικοποίηση της εφαρμογής του την περίοδο 2009-2015. Η πραγματική προσπάθεια εμπέδωσής του παρατηρείται μετά τη δολοφονία του αναρχικού μαθητή Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου το Δεκέμβρη του ’08», συνέχισε.
«Ανέκαθεν μετά τη μεταπολίτευση ο αναρχικός χώρος, παρά το περιορισμένο του δυναμικό σε ανθρώπους και παρά το γεγονός ότι δεν κατέχει, ούτε θέλει να κατέχει κάποια θέση εξουσίας, είναι, ωστόσο, παράγοντας διαμόρφωσης της ιστορίας και της πολιτικής πραγματικότητας δίνοντας το παρόν σε κάθε κοινωνικό και πολιτικό αγώνα. Ένας χώρος που στην πραγματικότητα αντλεί την όποια δύναμή του από το δίκιο του αγώνα και την ανιδιοτέλεια των συντρόφων που τον απαρτίζουν», ξεκαθάρισε ο Τάσος Θεοφίλου.
«Από τις σχέσεις αλληλεγγύης, οι οποίες του δίνουν αυτή τη δύναμη, σχέσεις που η αντιτρομοκρατική επιδίωξε να βάλει σε δοκιμασία ποινικοποιώντας ακόμη και τη φιλική, προσωπική, συντροφική και οικογενειακή τους», σημείωσε.
«Η πρώτη, όμως, θεαματική και σε βάθος σχεδιασμένη επιχείρηση κατά του αναρχικού χώρου θα ξεκινήσει το Σεπτέμβρη του 2009 και σχεδόν συγχρόνως με την προεκλογική δήλωση του Γιώργου Παπανδρέου “λεφτά υπάρχουν” και για τον οποίον φυσικά ποτέ δε θα βγει ένταλμα σύλληψης. Η έφοδος της αντιτρομοκρατικής σε σπίτι μέλους της Σ.Π.Φ. Χάρη Χατζημιχελάκη θα οδηγήσει στην έκδοση ενταλμάτων σύλληψης τόσο κατά μελών της οργάνωσης, όσο και οποιουδήποτε αναρχικού είχε επισκεφτεί αυτό το σπίτι, οδηγώντας πολλούς συντρόφους, ανεξάρτητα από το αν είναι μέλη της οργάνωσης, στην επιλογή της φυγοδικίας», παρατήρησε.
«Έχει μια ιδιαίτερη αξία να αναφερθώ και στην περίπτωση των οροθετικών ως μια ακραία και την πιο αυταπόδειχτα χυδαία επίθεση στο πλαίσιο ακριβώς της εφαρμογής του δόγματος “νόμος και τάξη”. Αυτή την φορά την ανάγκη της εξουσίας για την δημιουργία ενός δαίμονα που εναντίον του θα συσπειρώσει την κοινωνία ενεργοποιώντας τα πιο συντηρητικά και κανιβαλικά ένστικτά δε θα την πληρώσει κάποια κοινότητα αγώνα, αλλά μια κοινότητα αποκλεισμένων που δεν έχει σχεδόν καμία δυνατότητα να αμυνθεί και να υπερασπιστεί τον εαυτό της στο δημόσιο λόγο», επισήμανε.
«Η δικιά μου σύλληψη και διαπόμπευση με την ετικέτα “φονιάς της Πάρου” λίγους μήνες αργότερα θα είναι ένας ακόμη σταθμός σε αυτή την ξέφρενη πορεία του κράτους έκτακτης ανάγκης. Αποκορύφωμα του καθεστώτος εξαίρεσης ήταν, φυσικά, οι φυλακές τύπου Γ», σχολίασε.
Απαρίθμησε, παράλληλα, σωρεία περιστατικών που σταδιακά ισχυροποίησαν και αναπαρήγαγαν το καθεστώς αυτό: από τους βασανισμούς των αναρχικών συλληφθέντων στο Βελβεντό, την εκδικητική προφυλάκιση συγγενών μελών της Σ.Π.Φ. ή, πιο πρόσφατα, τον ολιγοήμερο εγκλεισμό και ομηρία του γιου των ανταρτών πόλης Νίκου Μαζιώτη και Πόλας Ρούπα.
«Το πόση σημασία αποδίδεται στον αναρχικό χώρο και την καταστολή του προκύπτει και από τις δηλώσεις τόσο του αρχηγού της σημερινής αξιωματικής αντιπολίτευσης Κυριάκου Μητσοτάκη, όσο και από τον τομεάρχη του ίδιου κόμματος για ζητήματα δημόσιας τάξης, του κυρίου Μάξιμου Χαρακόπουλου. Μιλάνε για “Εξαρχιστάν” και δεσμεύονται πως, αν βγούνε κυβέρνηση, θα τελειώνουν με τους αναρχικούς και τα Εξάρχεια. Όχι με την Τρόικα και τα μνημόνια, αλλά με τους αναρχικούς και τα Εξάρχεια», εξακολούθησε, χωρίς, φυσικά, να «χαριστεί» στη μνημονιακή συγκυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.
«Προφανώς έχει κάνει κατασταλτικές καφρίλες», σημείωσε σχετικά.
Για να συνεχίσει:
«Η διαφορά δηλαδή είναι ότι η σημερινή κυβέρνηση, ενώ ακολουθεί το ίδιο κατασταλτικό μοντέλο, τουλάχιστον δεν επενδύει επικοινωνιακά σε αυτό, γεγονός που έχει ως συνέπεια μια ποιοτική διαφορά τέτοια που να μπορεί να διακριθεί η μια περίοδος από την άλλη. Απλώς την αποδίδει σ’ ένα σκοτεινό μηχανισμό, που δεν μπορεί να ελέγξει. Μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο εντάσσεται και η δράση της Αντιτρομοκρατικής, που έχει αναλάβει την κατασταλτική διαχείριση του αναρχικού χώρου. Μια υπηρεσία που ασκεί αυτή τη δραστηριότητα εφαρμόζοντας μεθόδους που έχουν αναπτυχθεί από τις διωκτικές αρχές, προκειμένου να διαχειριστούν κατασταλτικά παραβατικές κοινότητες και παράνομα δίκτυα. Μόνο που ο αναρχικός χώρος δεν είναι ένας παραβατικός χώρος, αλλά ένας πολιτικός χώρος με δημόσια δράση».
Όσο για το υποτιθέμενο «ανώνυμο τηλεφώνημα»:
«Είναι αλήθεια ότι κανείς σ αυτή την αίθουσα δεν πιστεύει ότι υπήρξε ποτέ τέτοιο τηλεφώνημα, και ούτε η αντιτρομοκρατική ενδιαφέρεται να γίνει πειστική ως προς αυτό. Είναι ο δικός της μοναδικός τρόπος να ξεκινάει το αφήγημά της, αντί με την πιο παραδοσιακή φράση “μια φορά και έναν καιρό…”, που μας είχαν μάθει οι γιαγιάδες μας».
«Έτσι ξεκινάνε όλες οι δικογραφίες που συντάσσει η αντιτρομοκρατική και εσείς το δέχεστε σαν μια απλή σύμβαση μετατρέποντας την ίδια τη λειτουργία, τον ίδιο τον πυρήνα της δικαιοσύνης σας σε μυστικό. Όλα ξεκινάνε από ένα μυστικό, το οποίο η αντιτρομοκρατική έχει την εξουσία να μη σας το αποκαλύψει. Και εσείς το δέχεστε με ένα “έλα μωρέ, δε θέλουν να εκθέσουν πληροφορίες τα παιδιά, δε χάλασε και ο κόσμος”. Έχετε, έτσι, αποδεχτεί ένα συμβολισμό που επέβαλε μέσα στα χρόνια η συγκεκριμένη υπηρεσία. Μη ρωτάτε πολλά, μην αμφισβητείτε το κύρος μας, ο ρόλος σας, κύριοι δικαστές, είναι διεκπεραιωτικός».
«Το γεγονός ότι πρόκειται για μια πολιτική υπηρεσία και τον τρόπο που αυτή η υπηρεσία δρα ή έδρασε την περίοδο τουλάχιστον που αναφέρομαι καθώς και πολλές πτυχές γύρω από υποθέσεις στο οποίες έχτισε το γόητρό της η αντιτρομοκρατική ήρθε να γκρεμίσει ένα πρώην στέλεχος της ο Γιάννης Φραγκίσκος που κατέθεσε αφού κλήθηκε μετά από εφτά χρόνια να καταθέσει στο εφετείο της υπόθεσης [του Χαλανδρίου]», υπογράμμισε ο Τάσος Θεοφίλου.
«Ο κύριος Φραγκίσκος, αφού απέρριψε απόλυτα τον χαρακτηρισμό “γιάφκα” για το σπίτι του Χαλανδρίου, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι, κατά την γνώμη του, “θα έπρεπε να περιμέναμε περισσότερο καιρό, ώστε να εξασφαλίσουμε πως δεν θα κατηγορηθεί άδικα κόσμος”. Τελειώνοντας δε την κατάθεση του άφησε να εννοηθεί ότι τον “ξήλωσαν” λόγω πολιτικών σκοπιμοτήτων, καθώς ο ίδιος διαφωνούσε με τις πρακτικές συλλογικής ευθύνης που εφάρμοζε η αντιτρομοκρατική», επισήμανε.
Για τη διαδικασία λήψης βιολογικού υλικού από τον ίδιο:
«Είναι αλήθεια ότι αντιστάθηκα τόσο στη λήψη αποτυπωμάτων, όσο και DNA, καταρχήν επειδή ως αναρχικός αρνούμαι να δώσω οποιουδήποτε είδους πληροφορία στην αστυνομία, ακόμη και προσωπική όπως τα αποτυπώματα ή το DNA, αλλά είχα κι ένα νομικό “πάτημα”, γιατί, ενώ στην αρχή δε μου έλεγαν αν έχω συλληφθεί ή αν κατηγορούμαι για κάτι, μετά το γύρισαν και μου έλεγαν ότι έχω συλληφθεί και πως κατηγορούμαι για αντίσταση κατά την σύλληψη. Ότι, δηλαδή, με συνέλαβαν επειδή με συνέλαβαν!»
Για τις κοινωνικές και φιλικές σχέσεις των αναρχικών:
«Είμαστε πολιτικός χώρος με δημόσια δράση. Προφανώς δεν είμαστε κάποιου είδους σκοτεινοί συνωμότες. Δεν έχουμε ούτε κέρατα ούτε ουρά. Κι αν καμιά φορά φερόμαστε σαν φυσιολογικοί άνθρωποι, δεν είναι για “ξεκάρφωμα”, αλλά γιατί είμαστε φυσιολογικοί άνθρωποι».
Σε σχέση με τις καταθέσεις των αυτοπτών μαρτύρων:
«Το μόνο συμπέρασμα που μπορεί να βγει με ασφάλεια είναι ότι κανένας από τους αυτόπτες δεν αναγνωρίζει εμένα ως κάποιον εκ των δραστών. Οι κάτοικοι της Πάρου αντιστάθηκαν στις πιέσεις και δεν υπέδειξαν εμένα ως ένοχο, γιατί δεν τους αρκεί μια ομοιότητα στο σκαρί, όπως στην πολιτική αγωγή».
Αναφορικά με τις ληστείες και τους ληστές τραπεζών:
«Οι ληστές τράπεζας ληστεύουν τράπεζες, χρηματαποστολές, και γενικά μεγάλους οικονομικούς στόχους. Οι ληστές περιπτέρου ληστεύουν περίπτερα, βενζινάδικα, κάβες, γιαγιάδες στο δρόμο κ.λπ. Είναι δύο διαφορετικές κατηγορίες, οπότε μοιραία οι ληστές τραπεζών δεν είναι ληστές περιπτέρου. Είναι μια κοινότητα παρανόμων που διακρίνεται για ορισμένο ήθος».
«Εμένα κανένα σύστημα δεν με απέβαλε ποτέ, ούτε μετά από πέντε χρόνια φυλακή. Το ότι εγώ έχω δεσμεύσει την ζωή μου στον αγώνα εναντίον του είναι άλλο πράγμα», διευκρίνισε, αναφερόμενος σε κατάθεση μάρτυρα κατηγορίας, στον οποίο οι δράστες της ληστείας είχαν δώσει αυτή την εντύπωση.
Για τα αποτυπώματα ανθρώπων, τα οποία βρέθηκαν στο σπίτι του:
«Οι περισσότεροι, εκτός από δύο-τρεις που δεν τους ξέρω καν, είναι φίλοι μου. Σε κάθε περίπτωση, το μόνο που προκύπτει είναι το αυταπόδεικτο. Ότι είμαι αναρχικός και έχω φίλους αναρχικούς, που έχουν απασχολήσει σε διαφορετικές μεταξύ τους περιπτώσεις, οπότε γίνεται σαφές ότι καθόλου άγνωστο πρόσωπο δεν ήμουν ποτέ για την αντιτρομοκρατική».
Δηκτικά σχολίασε και την επιλεκτική σχολαστικότητα της εισαγγελέως αναφορικά με την έκθεση, την οποία συνέταξε ο πραγματογνώμονας της υπεράσπισης:
«Φυσικά θα ήταν σημαντικό την ίδια σχολαστικότητα που έδειξε η πολιτική αγωγή, η κυρία εισαγγελέας και η κυρία εφέτης για την έκθεση του κυρίου Καραθανάση, που του έγιναν παρατηρήσεις μέχρι και για την αρίθμηση των σελίδων, να γινόταν και για την έκθεση της ΔΕΕ, που οριακά μπορεί να χαρακτηριστεί έκθεση»
Για το ζήτημα της εξέτασης του διαβόητου καουμπόικου καπέλου και το ρόλο της ΔΕΕ:
«Γιατί περίμεναν μέχρι τις 18 Αυγούστου για να κάνουν την εξέταση; Γιατί περίμεναν πρώτα να συλληφθώ και να γίνει η σύγκριση μαζί με το δικό μου DNA; Τι έκανε το καπέλο, αν υποθέσουμε ότι υπάρχει τέτοιο εύρημα και ότι είναι αυτό που φοράει ο δράστης και ότι είναι το ίδιο που στάλθηκε στην ΔΕΕ; Τι έκανε το καπέλο έξι ημέρες; Ποιον περίμενε; Γιατί, ενώ η αντιτρομοκρατική είχε λάβει ανώνυμο τηλεφώνημα από τις 14 Αυγούστου για μένα, δεν πήρε ένα τηλέφωνο στο Α.Τ. Πάρου να ρωτήσει τι γίνεται; Γιατί δε ζήτησε από τις 14 Αυγούστου κιόλας να εξεταστεί το καπέλο για DNA, μήπως τα αποτελέσματα τη διευκόλυναν στις έρευνές της; Τι περίμενε τέσσερις μέρες ο κύριος Χαρδαλιάς και η παρέα του;»
Αιτιολογώντας την απόφασή του να μην εμπλέξει αυτόπτες μάρτυρες, οι οποίοι μπορούσαν να βεβαιώσουν την παρουσία του στην Αθήνα τη μέρα της ληστείας στην Πάρο, την απέδωσε τόσο στην ανάγκη προστασίας τους και αποτροπής τυχόν στοχοποίησης, όσο και στην επιλογή του να περιμένει, μέχρι να εκτιμήσει πώς θα κινείτο η Αντιτρομοκρατική.
Για τις εργασιακές του απασχολήσεις:
«Δεν παριστάνω τον καριερίστα, δουλειές του ποδαριού έκανα. Δεν ξέρω τι στερεότυπα μπορεί να έχει κάποιος για κάποιον που δε δουλεύει 8ωρο, 5ήμερο».
Ολοκληρώνοντας την «απολογία» του, επανέλαβε:
«Δεν έχω διαπράξει τα αδικήματα, για τα οποία κατηγορούμαι. Διέπραξα, όμως, το αδίκημα που περικλείει όλα τα αδικήματα. Είμαι αναρχικός. Στον ταξικό πόλεμο πήρα θέση με τους αποκλεισμένους και τους αδικημένους, με τους κυνηγημένους και με τους κολασμένους, με τους φτωχούς, με τους αδύνατους και τους καταπιεσμένους. Η φυλάκισή μου είναι η μόνη φυσιολογική εξέλιξη αυτής της επιλογής από την μία και άλλο ένα πεδίο αγώνα, από την άλλη».
«Αν πιστεύετε ότι εγώ σκότωσα πυροβολώντας τέσσερις φορές εξ επαφής έναν άοπλο πολίτη – εν θερμώ ή εν ψυχρώ, δεν έχει σημασία- τότε πάλι δεν έχετε παρά να με καταδικάσετε», κατέληξε.
Με την ολοκλήρωση της «απολογίας» του Τάσου Θεοφίλου, οι αλληλέγγυοι, που είχαν «πλημμυρίσει» την αίθουσα του Εφετείου, ξέσπασαν σε δυνατά χειροκροτήματα.
(Πρόεδρος) Στη διάρκεια των σπουδών δουλεύατε;
(Θεοφίλου) Όχι σε όλα τα διαστήματα.
(Πρόεδρος) Μετά τις σπουδές;
(Θεοφίλου) Συνεχώς. Δεν είχα βρει ένα επάγγελμα που να μπορούσα να δεσμεύσω τον εαυτό μου εξελισσόμενος σ’ αυτό.
(Πρόεδρος) Δηλώνετε «αναρχικός κομμουνιστής». Τι σημαίνει αυτό;
(Θεοφίλου) Ανήκω στον αναρχικό-αντιεξουσιαστικό χώρο. Έχω δεσμεύσει τη ζωή μου να γίνει το αναρχικό και κομμουνιστικό όραμα πραγματικότητα.
(Πρόεδρος) Έχετε καμία σχέση με τους «Πυρήνες»;
(Θεοφίλου) Όχι, δεν έχω.
(Πρόεδρος) Έχετε πάει στην Πάρο;
(Θεοφίλου) Τον Αύγουστο του 2011.
(Πρόεδρος) Το πρώτο 15ήμερο του Αυγούστου ’12 τι κάνατε;
(Θεοφίλου) Ένα 5ήμερο-6ήμερο είχα πιο έντονη δραστηριότητα.
(Πρόεδρος) Μέχρι πότε ήσασταν στην Αθήνα;
(Θεοφίλου) Νομίζω στις 16 πήγα Λαμία.
(Πρόεδρος) Πού σας συλλάβανε;
(Θεοφίλου) Πετάχτηκαν μέσα από κάτι θάμνους. Πέφτουν πάνω μου και μου λένε «άλλη μια κίνηση να έκανες, θα σε σκότωνα».
(Πρόεδρος) Είχατε την αίσθηση ότι σας παρακολουθούν;
(Θεοφίλου) Ναι.
(Πρόεδρος) Πότε καταλάβατε για τι κατηγορείστε;
(Θεοφίλου) Η πρώτη νύξη έγινε από τον Χαρδαλιά αρκετές ώρες μετά την κράτησή μου. Μου έλεγαν γιατί σκότωσα τον Νεκτάριο Σάββα.
(Πρόεδρος) Αφού τόσοι άνθρωποι σας είχαν δει εκείνες τις μέρες, γιατί δεν το είπατε;
(Θεοφίλου) Γιατί η κατηγορία ήταν μεγάλη και αβάσιμη, δεν ήξερα ποιο μηχανισμό ήθελαν να ενεργοποιήσουν.
(Πρόεδρος) Σκεφτήκατε ότι ήθελαν να συνδέσουν κι άλλους;
(Θεοφίλου) Προφανώς.
Οι ερωτήσεις, τις οποίες υπέβαλαν στον Τάσο Θεοφίλου η εισαγγελέας της έδρας και μία εκ των εφετριών, καταδεικνύουν το διακαή τους πόθο να καταδικαστεί για το σύνολο των αποδιδόμενων σ’ αυτόν κατηγοριών, άρα και της ένταξης σε «τρομοκρατική» οργάνωση.
Αδιαφορώντας πλήρως για το γεγονός ότι το κατηγορητήριο έχει στην ολότητά του με επάρκεια αποδομηθεί, η εισαγγελέας επανήλθε σε μια σειρά ως επί το πλείστον δευτερεύουσας και τριτεύουσας σημασίας ζητήματα, τα οποία ενίοτε (όπως η κατοχή του αλεξίσφαιρου γιλέκου ή – άκουσον άκουσον- γαντιού με κομμένο το μάλλινο τμήμα στα δάχτυλα!) δεν έχουν καν ποινικό ενδιαφέρον.
Είναι, προφανώς, τέτοια η ένδεια πραγματικών αποδεικτικών στοιχείων, ώστε αρκεί στην εισαγγελέα η ρητορική αναπαραγωγή του υποτιθέμενου «μυστικοπαθούς», και άρα «παραβατικού», προφίλ του Τάσου Θεοφίλου.
Η εφέτρια, από την άλλη, ζηλεύοντας, μάλλον, τη «δόξα» του προέδρου του πρωτόδικου δικαστηρίου, υπήρξε πολιτικότατη στις ερωτήσεις και τους υπαινιγμούς της, αποδεικνύοντας ξεκάθαρα πως ο Τάσος Θεοφίλου δικάζεται για την πολιτική του ταυτότητα, και όχι για την υποτιθέμενη εμπλοκή του στη ληστεία της Πάρου και την ανθρωποκτονία.
«Βρέθηκαν πειστήρια για αντικλείδια για κλειδαριές σπιτιών, μαγαζιών και αυτοκινήτου στις 17/4/2013. Τι τα χρειαζόταν ένας ιδεολόγος σαν εσάς;», διερωτήθηκε, για να εισπράξει την αυτονόητη απάντηση ότι τα μόνα κλειδιά που κατείχε ήταν εκείνα των κατά καιρούς διαμερισμάτων, τα οποία ενοικίαζε, και του πατρικού του.
«Πιστεύετε στην κοινωνική απελευθέρωση. Πώς μπορεί να επέλθει;», ήταν μια άλλη ερώτησή της.
«Για να απαντήσω στην ερώτηση, πρέπει να παραδεχτείτε ότι είναι πολιτική η δίκη. Για να φτάσουμε σε μια δικαιοσύνη που εκπροσωπείτε, χύθηκαν τόνοι αίματος και μελανιού. Αν θέλετε να μου εκμαιεύσετε μια απάντηση, φυσικά με τη βία θα γίνει. Ωστόσο, δε συνδέεται με τις αποδιδόμενες σε μένα κατηγορίες», απάντησε ο Τάσος Θεοφίλου.
(Εφέτρια) Την ανθρώπινη ζωή τη χωρίζετε σε 2 κατηγορίες;
(Θεοφίλου) Στη μία περίπτωση μπορώ να το κρίνω σε σχετική βάση, στην άλλη όχι. Όταν μιλάμε για πολιτική διάσταση, είναι διαφορετικό.
Χρησιμοποιώντας ως εύστοχο παράδειγμα μια υποθετική πολιτική εκτέλεση του δικτάτορα Παπαδόπουλου, ο Τάσος Θεοφίλου επισήμανε ότι, όποιος την έφερνε σε πέρας, θα θεωρείτο «διπλά ήρωας».
Σε κάθε περίπτωση, είναι υποκριτικό μία δικαστική λειτουργός, η οποία δείχνει διατεθειμένη, στο βαθμό που της αναλογεί, να συμβάλει στη χωρίς στοιχεία καταδίκη ενός διωκόμενου σε πολυετή κάθειρξη, να εμφανίζεται ως υπέρμαχος του σεβασμού στην ανθρώπινη ζωή.
Η δίκη του αναρχικού κομμουνιστή Τάσου Θεοφίλου συνεχίζεται τη Δευτέρα 15, Μαΐου, 9π.μ., στο Εφετείο Αθηνών, αίθουσα 70Α, 1ος όροφος.
εκτυπώστε ή κατεβάστε σε PDF
