Οι δεκαετίες 1880 και 1890 ήταν σημαντικές για την αυστραλιανή εργατική και κοινωνική ιστορία. Την εποχή αυτή εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπων συμμετείχαν ενεργά στο εκκολαπτόμενο και αναδυόμενο εργατικό και συνδικαλιστικό κίνημα ενώ αναμείχθηκαν και στη συγκρότηση συνδέσμων αλληλοβοήθειας.
Ο ρόλος του αυστραλιανού κράτους την περίοδο αυτή ήταν η εξασφάλιση και συνέχιση της εξουσίας των διαφόρων επιτηδείων σε βάρος της λαϊκής πλειοψηφίας.
Η διαφορά μεταξύ της άθλιας φτώχειας και μιας ευπρεπούς ζωής ήταν ο μισθός 6 εβδομάδων. Εάν κάποιος συνηθισμένος άνθρωπος έχανε τη δουλειά του και δεν εργαζόταν για πάνω από 6 μήνες τότε ήταν σίγουρο ότι θα βρισκόταν κυριολεκτικά στο δρόμο. Το πρόβλημα αυτό είχε σχέση στην Αυστραλία με το γεγονός ότι αρκετοί άνθρωποι ήσαν τότε πρόσφατοι μετανάστες και δεν μπορούσαν να βασιστούν σε ένα διευρυμένο οικογενειακό δίκτυο που μπορούσε να τους υποστηρίξει εάν αντιμετώπιζαν και προβλήματα υγείας.
Έλλειψη υποδομής, φτωχές υποδομές υγείας, μη πρόσβαση στα δημόσια νοσοκομεία, μη αποζημίωση σε περίπτωση αρρώστιας στην εργασία ή επιδόματα υγείας και άλλα ήσαν οι κύριοι λόγοι. Έτσι, στις δεκαετίες του 1880 και 1890 υπήρξε ένα γρήγορα αυξανόμενο φαινόμενο δημιουργίας συνδέσμων αλληλοβοήθειας στην κοινωνία.
Δύο τέτοιες οργανώσεις ήσαν οι κυριότερες εκείνη την περίοδο, η Australian Natives Association και η The Independent Order of Oddfellows. Μια συνεισφορά των συμμετεχόντων σε εβδομαδιαία βάση εξασφάλιζε το ότι εάν κάποια μέλη υπέφεραν από κάποια αρρώστια ή ατύχημα ή κάτι παρόμοιο, το ταμείο του συνδέσμου θα χρησιμοποιείτο για την υποστήριξη τους και των οικογενειών τους κατά τη δύσκολη περίοδο.
Η διαχείριση των χρημάτων του συνδέσμου γινόταν με δημοκρατικό τρόπο. Κάθε μέλος είχε μια ψήφο, Το ταμείο χρησιμοποιείτο για να ικανοποιεί τα ενδιαφέροντα των μελών, ενώ τα μέλη εξέλεγαν τους αξιωματούχους της οργάνωσης (γραμματέα και ταμία).
Τα ταμεία αλληλοβοήθειας ήταν ένας μηχανισμός με τον οποίο τα μέλη που ήσαν ικανά να εργαστούν ήσαν ικανά και να εξασφαλίσουν την όσο το δυνατόν πληρέστερη υποστήριξη σε περίπτωση οικονομικής καταστροφής, αρρώστιας κ.λπ.
Τις επόμενες δεκαετίες οι σύνδεσμοι και τα ταμεία αυτά καταστράφηκαν από το κράτος και μετατράπηκαν σε ιδιωτικές εταιρίες, με μετόχους αντί για μέλη και έλεγχο εκ μέρους του κράτους και όλα τα επακόλουθα. Αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία με την οποία ευελπιστούμε να ασχοληθούμε μεταγενέστερα.
* Στοιχεία για το κείμενο αυτό αντλήθηκαν από το αναρχικό δελτίο της Μελβούρνης «Anarchist Age», No 661, 26/9/2005, και από το διαδίκτυο. Μετάφραση-επιμέλεια: “Ούτε Θεός-Ούτε Αφέντης”.
εκτυπώστε ή κατεβάστε σε PDF
