Από το Μάρτη, έχει ξεκινήσει μία καμπάνια από τη συνέλευση αλληλέγγυων και μεταναστών της ΑΣΟΕΕ με κεντρικό σύνθημα «Σπάμε το φόβο | Βγαίνουμε στο δρόμο». Και αυτό κάνουν. Και αυτό πρέπει να κάνουμε όλοι. Είναι ιστορική η ευκαιρία που έχουμε με την κυβέρνηση της Αριστεράς, να διεκδικήσουμε τους δημόσιους χώρους μέχρι τέλους και να τους καταλάβουμε, διότι μόνο έτσι θα δημιουργήσουμε μία καλύτερη ζωή για τους καταπιεσμένους.
Είναι γεγονός, ότι μία τέτοια καμπάνια δεν θα μπορούσε να υλοποιηθεί με κυβέρνηση Σαμαρά. Γι’ αυτό η στρατηγική που κρύβεται πίσω από την καμπάνια δείχνει κάτι πάρα πολύ σημαντικό. Δείχνει ότι πρέπει να εκμεταλλευτούμε τη συγκυρία για να κάνουμε πολιτική. Είναι γεγονός, ότι πλέον δεν υπάρχουν μπάτσοι στο δημόσιο χώρο, με τον ίδιο τρόπο που υπήρχαν με την προηγούμενη κυβέρνηση. Εάν μου έλεγε κάποιος επί Σαμάρα, ότι θα ήταν καλό να γίνει μία πορεία, να βγουν μπροστά δεκάδες μετανάστες στην Ερμού για να ζητήσουν χαρτιά, θα τον έλεγα τουλάχιστον παρανοϊκό. Τώρα όμως μπορεί να γίνει και γίνεται.
Ντόπιοι και μετανάστες σπάνε το φόβο. Το φόβο όχι μόνο των μεταναστών, που φοβούνται να βγουν στους δρόμους, εξαιτίας των ρατσιστών και των φασιστών, για να κάνουν το οτιδήποτε, αλλά και των περαστικών. Είναι καιρός να καταλάβει η κοινωνία ότι οι μετανάστες δεν είναι “τέρατα”, αλλά καθημερινοί άνθρωποι, σκληρά εκμεταλλευόμενοι, με ανάγκες όπως όλοι οι καταπιεσμένοι. Η εικόνα δεκάδων μεταναστών να πορεύονται στο κέντρο της Αθήνας σπάει όλα τα στερεότυπα και τις μυθοπλασίες που τεχνηέντως έχουν χτιστεί γύρω από το υποκείμενο τους. Βγαίνουν στους δρόμους έχοντας πλέον πρωταγωνιστικό ρόλο και ζητάνε το αυτονόητο. «Είμαστε τι; Άνθρωποι. Θέλουμε τι; Χαρτιά». Θέλουνε, να είναι ισότιμοι και η κοινωνία να τους μεταχειρίζεται με τον ίδιο τρόπο που μεταχειρίζεται τους ντόπιους. Αυτό δεν είναι ρεφορμιστικό αίτημα ακόμα κι αν γίνεται μέσα στο πλαίσιο του νεοφιλελευθερισμού. Είναι ταξικό. Είναι ταξικό, γιατί με αυτόν τον τρόπο δημιουργούμε καλύτερες συνθήκες διαβίωσης – πράγμα που είναι μία καλή βάση πάνω στην οποία θα χτίσουμε τις μελλοντικές κοινότητες αγώνα για τους καταπιεσμένους, πιέζοντας τους εξουσιαστές και αλλάζοντας τους συσχετισμούς προς όφελος των συμφερόντων των εξαθλιωμένων. Κοινότητες που δεν μπορούν να προκύψουν από θεσμούς, παρά μόνο από τη πηγαία δύναμη αντίστασης των εκμεταλλευόμενων πάνω σε κοινές ανάγκες και επιθυμίες, σε κοινά συμφέροντα.
Ό,τι έχει γίνει από αυτή τη συνέλευση μέχρι σήμερα, είναι απότοκο των αυτοοργανωμένων σχέσεων που με τόσο κόπο έχουν χτιστεί. Αυτό είναι το όπλο μας. Βλέποντας τους μετανάστες να απολαμβάνουν την πορεία, σκεφτόμουν ότι τώρα είναι η στιγμή να δείξουμε ότι οι κοινότητες που χτίζουμε εδώ κι εκεί, είναι κοινότητες που μπορούνε να λειτουργήσουν στην πράξη, που μπορούν να ικανοποιήσουν ανάγκες και επιθυμίες. Είναι εκείνες οι κοινότητες του μέλλοντος που θα τσακίσουν τον ολοκληρωτισμό του κράτους και του κεφαλαίου. Αντί λοιπόν, να βγάζουμε πύρινους λόγους πάνω στο μεταναστευτικό πατρονάροντας τους μετανάστες και να μιλάμε για δικαιώματα στο όνομα τους χωρίς αυτούς, όπως έκαναν ανέκαθεν οι αριστεροί -και σε κάποιες περιπτώσεις το αναρχικό κίνημα που βέβαια πλέον δείχνει να αλλάζει κατεύθυνση- το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε, είναι να πέσουμε με τα μούτρα στη δουλειά και να χτίσουμε σχέσεις μαζί τους, να χτίσουμε κοινότητες και να μοιραστούμε με την αυτοοργάνωση την ικανοποίηση των αναγκών μας.
ΥΓ: Είναι εκείνο το γέλιο των ντόπιων και των μεταναστών που απολαμβάνουν μαζί τον αγώνα που πρέπει να αποτελεί τον οδηγό για τις μελλοντικές διεκδικήσεις.
-iko-
(Βίντεο από την πορεία της 4ης Απρίλη 2015 στο μπλογκ της Συνέλευσης)
εκτυπώστε ή κατεβάστε σε PDF
