Σύντροφοι εργάτες, αγρότες, στρατιώτες, ναύτες, και όλοι οι υπόλοιποι άνθρωποι της εργασίας
Είμαστε στο μέσω των εκλογών για την Συντακτική Συνέλευση. Είναι πολύ πιθανό πως σύντομα θα συγκεντρωθεί και θα συνεδριάσει.
Όλα τα πολιτικά κόμματα – περιλαμβανόμενων των Μπολσεβίκων = θα θέσουν την τελική μοίρα της Επανάστασης στα χέρια αυτής της κεντρικής οργάνωσης.
Σε αυτή τη κατάσταση έχουμε το καθήκον να σας προειδοποιήσουμε εναντίον δυο πιθανών κινδύνων:
Πρώτος κίνδυνος: Οι Μπολσεβίκοι δεν θα έχουν ισχυρή πλειοψηφία στην Συντακτική Συνέλευση (ή μπορεί ακόμη και να είναι στη μειοψηφία)
Στη περίπτωση αυτή, η Συνέλευση θα αποτελεί ένα άχρηστο, ετερόκλητο, σοσιαλιστικό πολιτικό θεσμό. Θα είναι μια παράδοξη λέσχη συζητήσεων όπως το «Κρατικό Συμπόσιο» στην Μόσχα, το «Δημοκρατικό Συμπόσιο» στο Πέτρογκραντ, το «Περιφερειακό Συμβούλιο της Δημοκρατίας» κτλ. Θα εμπλακεί σε κενές συζητήσεις και διαφωνίες. Και θα εμποδίσει την πραγματική επανάσταση.
Αν δεν θέλουμε να μεγαλοποιήσουμε αυτό το κίνδυνο, είναι μόνο επειδή ελπίζουμε πως στην περίπτωση αυτή οι μάζες θα ξέρουν ξανά πως να σώσουν την Επανάσταση, με τα όπλα στο χέρι, και θα την σπρώξουν εμπρός προς τη σωστή κατεύθυνση.
Σε σχέση όμως με αυτό το κίνδυνο πρέπει να τονίζουν πως οι μάζες δεν έχουν ανάγκη ενός τέτοιου σαματά, και οφείλουν να τον ξεφορτωθούν. Γιατί να σπαταλήσουν ενέργεια και χρήματα για να δημιουργήσουν και να διατηρήσουν ένα άχρηστο θεσμό; (Ενώ θα περιμένουν, η Επανάσταση των εργατών θα σταματήσει ξανά!) τι θα ωφελήσει να σπαταληθεί περισσότερη δύναμη και αίμα για να πολεμήσουμε αργότερα «αυτό τον ανόητο και στείρο θεσμό» ώστε να «σώσουμε την Επανάσταση» (πόσες ακόμη φορές;) και να την βγάλουμε από το «αδιέξοδο»;
Αυτή η δύναμη και αυτές οι προσπάθειες πρέπει να χρησιμοποιηθούν για το ευρύτερο καλό της Επανάστασης, του λαού, και ολόκληρης της χώρας γενικότερα, στην ορ΄γανωση των εργατικών μαζών με ένα άμεσο τρόπο και από τα κάτω, τόσο σε χωριά, σε πόλεις, και στις διάφορες επιχειρήσεις, ενώνοντας τις οργανώσεις [που προκύπτουν] από τα κάτω, σε κομμούνες και ομοσπονδίες ελεύθερων χωριών και πόλεων, σε ένα άμεσο και φυσικό τρόπο. Όλα που θα χρειάζονταν να γίνει στη βάση της δουλειάς και όχι της πολιτικής ή της συμμετοχής σε αυτό ή σε εκείνο το κόμμα – και αυτό θα οδηγούσε αργότερα σε περιφερειακή ενοποίηση.
Παρομοίως αυτή η δύναμη και αυτές οι προσπάθειες μπορούν και πρέπει να χρησιμοποιηθούν στην οργάνωση άμεσα και ενεργητικά της προσφοράς των επιχειρήσεων με ακατέργαστα υλικά και καύσιμα, στην βελτίωση των μέσων επικοινωνίας, στην οργάνωση ανταλλαγής και όλης της νέας οικονομίας γενικότερα και, τέλος, στην διεξαγωγή μιας άμεσης μάχης εναντίον των απομειναριών της αντίδρασης, ιδιαίτερα εναντίον του έντονα απειλητικού κινήματος του Kaledin στην κεντρική περιοχή
Δεύτερος κίνδυνος: Οι Μπολσεβίκοι θα έχουν ισχυρή πλειοψηφία στην Συντακτική Συνέλευση.
Σε μια τέτοια περίπτωση, έχοντας καταφέρει με να νικήσουν την «αντιπολίτευση» και να την ξεφορτωθούν δίχως δυσκολία, θα γίνουν, με σταθερό και συμπαγή τρόπο, οι νομικοί κύριοι της χώρας και της όλης κατάστασης – και κύριοι εμφανώς αναγνωρισμένοι από την «πλειοψηφία του πληθυσμού». είναι ακριβώς αυτό που θέλουν οι Μπολσεβίκοι να κερδίσουν από τη Συντακτική Συνέλευση. Αυτό είναι που έχουν ανάγκη – δηλαδή η Συνέλευση να εδραιώσει και να «νομιμοποιήσει» την εξουσία τους.
Σύντροφοι, ο κίνδυνος αυτός είναι πιο σημαντικός, πολύ πιο σοβαρός από το πρώτο. Να είστε σε επιφυλακή!
Μόλις η εξουσία τους εδραιωθεί και «νομιμοποιηθεί», οι Μπολσεβίκοι – που είναι Σοσιαλδημοκράτες, δηλαδή, άνθρωποι συγκεντρωτικής απολυταρχικής δράσης – θα ξεκινήσει να αναδιοργανώνει τη ζωή της χώρας και του λαού με κυβερνητικές και δικτατορικές μεθόδους, επιβεβλημένες από το κέντρο. Η έδρα τους στο Πέτρογραντ θα επιβάλει την θέληση του κόμματος σε όλη τη Ρωσία, και θα διαφεντεύει ολόκληρη τη χώρα. Τα Σοβιέτ σας και οι άλλες σας τοπικές οργανώσεις θα γίνουν, βαθμιαία, απλά εκτελεστικά όργανα της θέλησης της κεντρικής κυβέρνησης.
Στη θέση της υγιούς, δημιουργικής εργασίας από τις εργατικές μάζες, στη θέση της ελεύθερης συνεργασίας από τα κάτω, θα δούμε την εγκατάσταση μιας απολυταρχικού και κρατικού μηχανισμού που θα δρα από πάνω και θα βαλθεί να εξολοθρεύσει οτιδήποτε θα βρεθεί στο δρόμο του με σιδηρά πυγμή. Τα Σοβιέτ και οι άλλοι οργανισμοί θα πρέπει να υπακούν και να εκτελούν τις διαταγές τους. αυτή η θέληση θα λέγεται «πειθαρχία». Τόσο το χειρότερο για εκείνους που δεν συμφωνούν με την κεντρική εξουσία και που δεν το θεωρεί σωστό να την υπακούσει! Ενισχυμένη από το λόγο της «γενικής αποδοχής» του πληθυσμού, αυτή η εξουσία θα τους αναγκάσει σε υποταγή.
Να είστε σε επιφυλακή σύντροφοι!
Να προσέχετε και να θυμάστε.
Όσο περισσότερο εδραιώνεται η επιτυχία των Μπολσεβίκων, και η θέση τους γίνεται σταθερότερη, τόσο περισσότερο η δράση τους θα παίρνει μια απολυταρχική μορφή, και τόσο καθαρότερη θα είναι η παγίωση και η υπεράσπιση της πολιτικής τους εξουσίας. Θα αρχίσουν να δίνουν όλο και περισσότερες κατηγορηματικές εντολές στα Σοβιέτ και άλλους τοπικούς οργανισμούς. Θα εγκαθιδρύσουν από τα πάνω τις δικές τους πολιτικές δίχως να διστάσουν να χρησιμοποιήσουν ένοπλη δύναμη σε περίπτωση αντίστασης.
Όσο περισσότερο θα διατηρείται η επιτυχία τους, τόσο περισσότερο θα υπάρχει ο κίνδυνος, οι δράσει των Μπολσεβίκων θα γίνουν πιο σίγουρες και βέβαιες. Κάθε νέα επιτυχία θα τους γυρίζει τα μυαλά περισσότερο. Κάθε επιπλέον μέρα επιτυχίας του κόμματος του Lenin θα σημαίνει αυξημένο κίνδυνο για την Επανάσταση.
Επιπλέον, μπορείς να το διαπιστώσεις ήδη αυτό.
Διάβασε προσεκτικά τις τελευταίες εντολές και σχέδια της νέας αρχής. Μπορείς ήδη να δεις ξεκάθαρα την τάση των Μπολσεβίκων ηγετών να ορίσουν τις ζωές του λαού με ένα πολιτικό και ολοκληρωτικό τρόπο, με τα μέσα ενός κέντρου που επιβάλλει τον εαυτό του πάνω τους. μπορείς τους δεις ήδη ξεκάθαρα να δίνουν επίσημες διαταγές στη χώρα. Μπορείς δεις πως αυτοί οι ηγέτες αντιλαμβάνονται το σύνθημα «Η Εξουσία στα Σοβιέτ» να εννοούν την εξουσία της κεντρικής αρχής στο Πέτρογκραντ, μια αρχή στην οποία τα Σοβιέτ και οι άλλοι τοπικοί οργανισμοί πρέπει να υποταχθούν ως απλά εκτελεστικά όργανα.
Αυτό συμβαίνει τώρα, όταν οι Μπολσεβίκοι ηγέτες αισθάνονται ακόμη εξαρτημένοι από τις μάζες και φοβούνται φανερά την πρόκληση απογοήτευσης· συμβαίνει τώρα, όταν η επιτυχία τους δεν είναι απόλυτα εξασφαλισμένη και εξαρτάται ακόμη απόλυτα από την συμπεριφορά των μαζών προς αυτούς.
Τι θα γίνει όταν η επιτυχία τους θα είναι τετελεσμένο γεγονός και οι μάζες θα τους αποδεχτούν με ενθουσιώδη και απόλυτη εμπιστοσύνη;
Σύντροφοι εργάτες, αγρότες και στρατιώτες!
Μην αγνοήσετε ποτέ αυτό το κίνδυνο!
Να είστε έτοιμοι να υπερασπιστείτε την πραγματική Επανάσταση και την πραγματική ελευθερία των οργανώσεών σας και της δράσης σας, όπου και αν είστε, ενάντια στη βία και το ζυγό της νέας Αρχής, του νέου Αφέντη: του κεντρικού Κράτους και των νέων απατεώνων: τους αρχηγούς των πολιτικών κομμάτων.
Να είστε έτοιμοι να δράσετε με τέτοιο τρόπο ώστε να μετατρέψετε την επιτυχία των Μπολσεβίκων – αν αυτές οι επιτυχίες τους μετατρέψουν σε απατεώνες – στο τάφο τους.
Να είστε έτοιμοι να σώσετε την Επανάσταση από μια νέα φυλακή!
Μην ξεχνάτε πως μόνο εσείς μπορείτε και πρέπει να δημιουργήσετε και να στήσετε τη νέα σας ζωή με τα μέσα των ελεύθερων τοπικών οργανισμών και των ομοσπονδιών. Αν όχι, δεν θα τις δείτε ποτέ. Οι Μπολσεβίκοι σας λένε συχνά το ίδιο πράγμα. Τόσο το καλύτερο, φυσικά, αν στη τελική ανάλυση, δρουν σύμφωνα με αυτά που λένε.
Σύντροφοι όμως, όλοι οι νέοι αφέντες, των οποίων η θέση εξαρτάται από τη συμπάθεια και την εμπιστοσύνη των μαζών, μιλάνε γλυκά στην αρχή. Το πρώτο καιρό, και ο Karensky είχε και αυτό μειλίχια φωνή· η καρδιά του, γεμάτη χολή φάνηκε αργότερα.
Παρατηρήστε και προσέξτε, όχι λέξεις και λόγια αλλά χειρονομίες και πράξεις. Και μόλις ανακαλύψετε την παραμικρή αντίφαση μεταξύ όσων σας λένε αυτοί οι άνθρωποι και τι κάνουν να είστε επιφυλακή!
Μην πιστεύετε τα λόγια, σύντροφοι. Να πιστεύετε μόνο τις πράξεις!
Μην πιστεύετε την Συντακτική Συνέλευση, τα κόμματα, ή τους ηγέτες. Να έχετε εμπιστοσύνη μόνο στους εαυτούς τους και στην Επανάσταση. Μόνο εσείς – δηλαδή, οι τοπικές σας οργανώσεις βάσης, οι οργανώσεις των εργατών και όχι των κομμάτων, και μετά η άμεση και φυσική ένωση (σε τοπικές γραμμές) – μόνο εσείς μπορείτε να είστε οι χτίστες και οι αφέντες της νέας ζωής, και όχι η Συντακτική Συνέλευση, όχι μια κεντρική κυβέρνηση, όχι τα κόμματα ή οι ηγέτες!
Voline, Golos Truda, 1η Δεκεμβρίου 1917
εκτυπώστε ή κατεβάστε σε PDF
