“they use my energy
they use my frame
they make me feel like
a toy in their game(…)”
THE EX “Human Car”
Ο G.W. Sok, κατά κόσμον Joos Kley, υπήρξε η φωνή και η κύρια πολιτική αιχμή των THE EX. Σε προσωπικό επίπεδο συνδέθηκα και εν μέρει καθοδηγήθηκα, από τους στίχους του όσο και από τη μουσική του γκρουπ. Σε αυτό το μικρό βιβλιαράκι μαζεύει τους στίχους, σε αγγλικά και γαλλικά, και μαζί με κάποιες σκόρπιες σκέψεις μας τους πετάει στα μούτρα όπως ακριβώς όταν τραγουδούσε μαζί τους. Μινιμαλιστική η αισθητική του-γράμματα μαύρα σαν γραφομηχανής πάνω σε λευκό φόντο, τίποτα άλλο-που παραπέμεπι στην αντίστοιχη αισθητική (καθοριζόμενη και από την οικονομική στενότητα) των punk-fanzines των 80’s.
Από τον ξεκάθαρα πολιτικό στίχο σε περισσότερο προσωπικές αναφορές και εμπειρίες ο Joos Kley παραμένει, πρώτα και κύρια με δική του επιθυμία, ένας αγκιτάτορας. Αυτός , η φωνή μιας συνείδησης παλιάς όσο και τωρινής που σε ενοχλεί, σε μαλώνει, πονάει και λυπάται μαζί σου. Κοιτάει γύρω του και βλέπει όσα παρατηρείς και εσύ. Είτε μιλάει για την Ισπανία της Επανάστασης, είτε για τον κοινωνικό κανιβαλισμό του σύγχρονου Άμστερνταμ.
Ακόμη και στις πιο έντονες κραυγές του, ακόμη και όταν χρησιμοποιούσε στα live μια ντουντούκα-και η μπάντα γύρω του διαμόρφωνε το punk ως ένα όχημα ενάντια στις γελοιότητες της καπιταλιστικής κοινωνίας-για να ακουστεί η φωνή του παντού, ο GW Sok νοιαζόταν. Και το φώναζε.
“What is this town if, without care
it builds for years on piles of air
what is this town if, short of breath
it chokes itself to sefish death
What is this town if, full of cats
the place is packed with doggone rats
no chance to sit, when parks we pass
leisurely on turd-free grass
no chance to skip the trafic lights
and cross the main roads without fright
no chance to see, in shopping streets
glad non-consumning eyes to meet
No chance to go just anywhere
there’s always streets up for repair
no chance to find a place to stay
unless you pay all the goddamn way(…)”
THE EX ” Town of Stone”
ο κουλτουριάρης
εκτυπώστε ή κατεβάστε σε PDF
