Ξεροκέφαλοι καθώς είμαστε, αρνούμαστε να κατανοήσουμε αυτή τη περίφημη λαϊκή συμμαχία στο ”αντικαπιταλιστικό” πλαίσιο που υποτίθεται πως κινείται. Αντίθετα, θεωρούμε πως οι συμμαχίες λαού και εργατών είναι ο φερετζές της μικροαστικής ηγεμονίας στην εργατική τάξη. Διαχρονικά.
Γιατί ο λαός, εφόσον δεν είναι οι εργάτες, μιας και αναφέρονται ως δυο διαφορετικές οντότητες, τότε είναι η μικροαστική τάξη, κάθε επίπεδό αυτής. Προφανώς, δε χρειάζεται να σχολιάσουμε το ”για την εξουσία” μιας και εκεί οι διαφορές είναι χαώδεις. Αρκούμαστε σε αυτή τη μικρή πλην όμως εξαιρετικά σημαντική επισήμανση των διαταξικών συμμαχιών που προωθεί το ντούρο κόμμα της εργατικής τάξης.
Ακόμα κι αν κάποιος θεωρήσει πως αυτή η συμμαχία θα είναι υπό την ηγεμονία της εργατικής τάξης, δηλωμένη σε πολιτικό και προγραμματικό επίπεδο, αυτό δεν εξυπακούεται στην πράξη ακόμα κι αν αναφέρεται ρητά. Οι μικροαστοί, το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να συρθούν πίσω από τις γραμμές ενός επαναστατικού εργατικού κινήματος, αντιλαμβανόμενοι την ιστορική συγκυρία μεταξύ επιβίωσης ή καταστροφής. Σε καμιά περίπτωση, όμως, δεν θα προεικονιστεί αυτή η στροφή τους υπό γνήσιων ταξικών κινήτρων στο σήμερα, γιατί απλούστατα έχουν ανταγωνιστικά συμφέροντα με αυτά των εργατών.
Μια ενδεχόμενη στροφή τους σε συνθήκες …επαναστατικής κρίσης, δεν είναι απαραίτητα κακό, απεναντίας. Μια γνήσια επανάσταση οφείλει να εγκολπώσει όσο γίνεται μεγαλύτερο μέρος των …υποτελών τάξεων αλλά υπό την ταξική-επαναστατική συνείδηση. Να σπάσει τους κοινωνικούς φραγμούς που στήνει το κεφάλαιο στη βάση των εργατικών συμφερόντων που πλέον αποκοτούν ευρύτερο κοινωνικό χαρακτήρα. Αλλά από το ”πολιτικό πρόγραμμα διαταξικών συμμαχιών εργατών και λαού” στο σήμερα, μέχρι το ”επαναστατικό εργατικό κίνημα που λαμβάνει κοινωνικές διαστάσεις” υπάρχει μια χαοτική διαφορά.
Αυτή η διαφορά, δεν αφορά την ουτοπική διάσταση της πραγματοποίησης του επαναστατικού κινήματος, αλλά τη θεωρητική και πρακτική συγκρότηση των δυο κατευθύνσεων. Η μια, ιστορικά διαχειρίσιμη και ενσωματώσιμη στο αστικό κράτος και τον καπιταλισμό• η άλλη, όπου επικράτησε, επαναστατική και ανατρεπτική των κατεστημένων εκμεταλλευτικών κοινωνικών σχέσεων με όραμα την εργατική χειραφέτηση και την κοινωνική απελευθέρωση. Κι ας μην αποδεικνύεται επιστημονικά.
εκτυπώστε ή κατεβάστε σε PDF
