“Όλοι εσείς οι υγιείς είστε που φέρατε τον κόσμο στην καταστροφή”
Αυτή η απλή δήλωση που περιέχεται σε έναν μονόλογο στη Νοσταλγία του Αντρέι Ταρκόφσκι θα μπορούσε να’ναι το μότο για τη μουσική του ντουέτου από το Leeds της Αγγλίας. Εδώ και δύο δεκαετίες αποτέλεσαν και αυτοί ένα μέρος μιας νέας, ίσως και περισσότερο ριζοσπαστικής από αυτής των 60’s, ψυχεδέλειας.
Αν και δύσκολα αποδέχομαι όρους όπως “σκηνή”, ιδιαίτερα με γεωγραφικά χαρακτηριστικά, εκεί στο Leeds, ανέκαθεν έμοιαζαν διαφορετικοί. Σαν να μην τους άγγιζε η χτυπητή ποζεριά του rock n’ roll των υπόλοιπων μεγάλων αγγλικών πόλεων. Περίπου στα μέσα της δεκαετίας του ’90 ο όρος ψυχεδελικό ροκ ανανεώθηκε δραματικά από μια παρέα ανθρώπων που πολλοί από αυτούς βρίσκονταν εκεί. Κυρίως γύρω από τους σπουδαίους Vibracathedral Orchestra, οι Ashtray Navigations ταξίδεψαν μέσα από δίσκους, κασέτες και cdr, άπειρες κυκλοφορίες που μόνο ένας ζηλωτής είναι σε θέση να τις γνωρίζει όλες, σε διάφορα σημεία του πλανήτη.
Όπως ο μεγάλος Ταρκόφσκι, μέσω του ήρωα του, επιθυμεί στη Νοσταλγία να γυρίσει πίσω στην πατρίδα του (χωρίς ποτέ να δηλώνει πως την εννοεί σε γεωγραφικά πλαίσια) ώστε να ξάνα-ενωθεί με τον ταλαιπωρημένο αυτό κόσμο έτσι και το δίδυμο των Phil Todd και Melanie O’Dubshlaine δημιουργεί ξεκάθαρα τη μουσική της ψυχής τους, που αυτή ανήκει εκεί στον d.i.y. πλανήτη του Leeds, εκτοξεύοντας ριπές ψυχέδελειας προς όλα τα μήκη και πλάτη. Τα ίδια με τον Ταρκόφσκυ στη Νοσταλγία επιδιώκουν και οι δύο τους. Να ενωθούν με όλους σε ένα-ευτυχώς-μη χίπικο-όνειρο.
Με τη βοήθεια φτηνών (σε κόστος) μηχανημάτων, εφέ, πεταλιών και ηλεκτρονικών δημιουργούν μουσική από και για προλετάριους. Ψυχεδελικές κιθάρες πάνω σε ηλεκτρονικούς ρυθμούς, μακρόσυρτα σολαρίσματα σε παράλληλη πορεία με θορυβώδη ηλεκτρικά εφέ. Μέσα από μια noise και πειραματική λογική δεν χαρίζονται και δεν κάνουν πίσω ούτε πόντο σε αυτό που θέλουν να δώσουν. Την ίδια στιγμή η μουσική τους σε τυλίγει με τη ζεστασιά και την αμεσότητα της, με την αγάπη που τη διαποτίζει.
Ο χώρος του live γέμισε. Ευτυχώς. Αν και έχω την εντύπωση πως πολλοί ήρθαν για τους Idiot Stroszek. Για αυτούς είχα γράψει πέρυσι (δες εδώ), όταν με είχαν ενθουσιάσει. Αλλά αυτό last year. Γιατί αυτό το βράδυ ότι μας παρουσίασαν, εκτός ελάχιστων εξαιρέσεων, ήταν άνευρο, επίπεδο και, κυρίως, χωρίς καμιά διάθεση υπέρβασης. Ελπίζω να ήταν απλά μια κακή βραδυά και να μην μολύνθηκαν από το μικρόβιο του χιπστερισμού που πολλές φορές καταλήγει σε ανίατη ασθένεια.
Βέβαια υπήρχαν οι Ashtray. Και, ναι, θα σώσουν τον κόσμο όλο.
ο κουλτουριάρης
εκτυπώστε ή κατεβάστε σε PDF
