Ανταποκρινόμενος στις κοινωνικές ανησυχίες που εκφράζονται στα social media ύστερα από κάθε βραδιά σύγκρουσης με το κράτος και την αστυνομία, θα ήθελα να κάνω μια πρόταση προς το Κίνημα.
Όλο αυτό το διάστημα της κοινωνικής αναταραχής και από τότε που τα μπάχαλα μπήκαν για τα καλά στη ζωή μας, μια είναι η αδυσώπητη κριτική που ασκούν οι πολέμιοι του κινήματος, την οποία δεν μπορούμε να την αποφύγουμε αν θέλουμε το κίνημα να αποκτήσει και πάλι παν-κοινωνικές διαστάσεις.
Τους ακούμε κάθε φορά να εκτοξεύουν τις πολεμικές τους με βαθύτατη κριτική, διαλεκτική και αναλυτική σκέψη η οποία το τελευταίο διάστημα έχει αρχίσει και με ανησυχεί. Στην αρχή άκουγες να ψιθυρίζουν και δεν έδινες σημασία, μερικές κουβέντες απο δω μερικές κουβέντες από εκεί. Τίποτα το ιδιαίτερο. Τώρα τα πράγματα είναι διαφορετικά. Πρέπει να εξετάσουμε με προσοχή το ρεύμα κριτικής που αναπτύσσεται και ισχυροποιείται επάνω σε ορθολογικές γραμμές και χτυπάει το κίνημα το ευαίσθητο σημείο του: ΣΤΗΝ ΕΜΦΑΝΙΣΗ
”Δείτε τι φοράει, φοράει μάρκες και καλά ρούχα”, ακούς να εκτοξεύει η κριτική. ”Μα δείτε κρατάει κινητό και πέτρα, πως γίνεται αυτό ταυτόχρονα, κάτι συμβαίνει”, από την άλλη. ”Δεν γίνεται αναρχικός να φοράει τέτοια παπούτσια είναι πλουσιόπαιδο σίγουρα, τι δουλειά έχει εκεί δεν καταλαβαίνω”. ”Οι αναρχικοί δεν είναι έκτος κοινωνίας, πως γίνεται και φοράνε παπούτσια; εγώ νόμιζα πως είναι καλικάντζαροι”. Ο αδυσώπητος κριτής των κινηματικών πρακτικών δεν δείχνει έλεος. Χρησιμοποιεί τον Λόγο και κατακευρανώνει την πράξη του κινήματος με τέτοιο τρόπο που μας αναγκάζει να αναδιπλωθούμε: ”ε,ε ρε παιδιά, δούλεψα ένα μεροκάματο και πήρα τα μαύρα nike από θεμιστοκλέους 40 ευρώ, να, στο λόγο μου, είναι φτηνά”, ακούγεται η τρεμάμενη φωνή αυτού που δέχεται την σφοδρή κριτική.
Πρέπει να απαντήσουμε. Πρέπει να σκεφτούμε σοβαρά και να λάβουμε τα μέτρα μας γιατί το ισχυρό αυτό ρεύμα πολεμικής θα μας ισοπεδώσει. Προτείνω το εξής: για να ταιριάζουμε στο νοικοκυραίϊκο φαντασιακό τύπου ”οι αναρχικοί είναι κάτι ασκητές στην έρημο που κατεβαίνουν από τις σπηλιές για να τις παίξουν με τους μπάτσους” και για να αντιμετωπίσουμε το νεοφιλελεύθερο φαντασιακό τύπου ”οι αναρχικοί είναι πλουσιόπαιδα δείτε φοράνε μαύρα nike από την θεμιστοκλέους τα πήρανε είναι καπιταλιστές και δεν καταλαβαίνουμε τι συμβαίνει”, να προμηθευτούμε ομοιόμορφες λιτές εμφανίσεις μοναχών ασκητών που θα τις φοράμε από εδώ και στο εξής στις συγκρούσεις με το κράτος, σε διάφορους τύπους ανάλογα τη χρήση:
Αυτό είναι το στάνταρ πακέτο της στολής που ταιριάζει και στα δυο φαντασιακά του νοικοκυραίου και του καπιταλιστή, τόσο σε αυτό του ασκητή μοναχού που κατεβαίνει από τις σπηλιές, όσο και σε αυτό του ρακένδυτου που μάχεται το εμπόρευμα και δεν φοράει ούτε κάλτσα ούτε παπούτσι:
Από εκεί και πέρα υπάρχουν διαβαθμίσεις ανάλογα τη θέση και τη διάθεση του κάθε διαδηλωτή:
1) χαλαρή συμμετοχή με ελαφριά προστασία
2) Λιτή στολή για ευελιξία χωρίς σανδάλι και ομπρέλα, για hit and run:
3) Μέση επιλογή για απομακρυσμένες συγκρούσεις και προστασία από τα δακρυγόνα:
και τέλος η έκδοση για συγκρούσεις σώμα με σώμα:
[έχει και τσαντούλα για… προσωπικά αντικείμενα]
υ.γ: χίλια συγγνώμη από τους συμπαθέστατους βουδιστές μοναχούς αλλά η κοινωνική βλακεία είναι όπως ξέρετε αήττητη.
εκτυπώστε ή κατεβάστε σε PDF
