Alexei Polikhovich: Πηγαίνοντας στη φυλακή για μια ομιλία

Στην Μόσχα, το βράδυ της 10^ηςΑυγούστου, αστυνομικοί με πολιτικά συνέλαβαν τον αναρχικό Alexei Polikhovich καθώς επέστρεφε σπίτι του από την μεγαλύτερη αντιπολιτευτική διαδήλωση από το 2011. Ένα δικαστήριο της Μόσχας κατηγόρησε επίσημα τον Alexei για «χουλιγκανισμό» και τον δίκασε σε 13 μέρες στη φυλακή. Η σύλληψη έγινε εξαιτίας μιας μαχητικής και παθιασμένης ομιλίας που έδωσε μπροστά σε χιλιάδες ανθρώπους εκείνη τη μέρα στη Μόσχα.

Η Ομιλία

Καλησπέρα σε όλους

Ονομάζομαι Alexei Polikhovich, και πέρασα τρία χρόνια, τρεις μήνες και τρεις ημέρες στη φυλακή λόγω της εξέγερσης στην Πλατεία Μπολοτναγια. Φυλακίστηκα γιατί έπιασα τα χέρια ενός μπάτσου που χτυπούσε διαδηλωτές. Και τώρα βρίσκομαι μπροστά σας γιατί είμαι εξοργισμένος.

Είμαι εξοργισμένος γιατί η ιστορία επαναλαμβάνεται. Είμαι εξοργισμένος επειδή ανώνυμοι άνθρωποι με κράνη, μάσκες, και εξοπλισμό χτυπάνε ανυπεράσπιστους ανθρώπους στους δρόμους της Μόσχας. Τους χτυπάνε ξανά και ξανά και μένουν ατιμώρητοι. Είμαι εξοργισμένος που η Μόσχα κατειλημμένη από τάγματα κρούσης που μας θεωρούν όλους εχθρούς της Ρωσίας.

Τους είδα. Είδα έναν άνδρα με κράνος και ρόπαλο να χτυπά μανιασμένα κάποιον που ήταν πεσμένος στο έδαφος και ούρλιαζε. Είδα ορδές αυτών των ανθρώπων με τα κράνη να επιτίθονται σε ανθρώπους που στέκονταν εκεί ειρηνικά. Το μόνο πράγμα που ήταν επικίνδυνο στις 27 Ιουλίου ήταν οι αστυνομικοί. Αυτοί και μόνο.

Έμαθαν να μας χτυπάνε – και μετά έμαθαν να προσποιούνται το θύμα στα δικαστήρια και πως τραυματίστηκαν από ένα πλαστικό ποτήρι ή από το άγγιγμα των χεριών μας, όπως τραυματίζονται από το σύνθημα «Οι Μπάτσοι Είναι η Ντροπή της Ρωσίας». Κλαψουρίζουν ανώνυμα δειλά στα κανάλια τους στο Telegram πως είναι οι πραγματικοί Ρώσοι άνδρες και πως εμείς ήμαστε πληρωμένοι προβοκάτορες. Λοιπόν πως είναι να παίζεται το θύμα απέναντι σε φοιτητές, μεταπτυχιακούς, μπλόγκερ, σκηνοθέτες, εθελοντές; Τι θα πουν τα παιδιά σας για αυτές τις ιστορίες όταν μεγαλώσουν; Τα παιδιά σας θα σας μισούν. Τα παιδιά των μπάτσων – μισούν τους μπάτσους!

Είμαι εξοργισμένος που κάθε εφτά χρόνια, που το καράβι της Ερευνητικής Επιτροπής καταπλέει στη Μόσχα και αρπάζει νέους ανθρώπους ως θυσία στον Μινώταυρο σε ένα κρητικό λαβύρινθο. Για να εξασφαλίσει πως η Αθήνα – η Μόσχα – θα παραμείνει μια ήσυχη πόλη με φεστιβάλ ψησίματος. Έτσι ώστε οι κακοποιοί και οι προδότες της Berkut να μπορεί με ασφάλεια να χρησιμοποιεί τα ρόπαλα της στα κορμιά μας. Έτσι ώστε ο συνταγματάρχης Kusyuk να μπορεί να δείχνει το μουστάκι του στο τόπο μας και να διατάζει την καταστολή ειρηνικών διαδηλώσεων.

Έρχονται κάθε εφτά χρόνια για να μας θυσιάσουν. Και έτσι είναι. Σήμερα είμαι εξοργισμένος και θέλω να νιώσετε και εσείς οργή. Θέλω εσείς – όλοι μας – να γίνουμε η Αριάδνη για τους δεκατρείς ανθρώπους που έχουν ήδη φυλακιστεί ως τώρα στην υπόθεση των αναταραχών. Πιστεύω πως μπορούμε να το κάνουμε. μετά τον [Ivan] Golunov, πιστεύω πως έχουμε τη δύναμη να ξετυλιχθούμε το νήμα που θα τους οδηγήσει έξω από το λαβύρινθο των φυλακών, των δικαστηρίων, και της αστυνομικής βαρβαρότητας.

Πόσοι άνθρωποι είναι εδώ τώρα; Πολλές χιλιάδες. Θέλω να δω αυτές τις χιλιάδες κάτω από τα παράθυρα του δικαστηρίου του Μπασμάνι [το δικαστήριο που διέταξε τις συλλήψεις] – εδώ, είμαστε κοντά στο δικαστήριο του Μπασμάνι. Δεν είμαι υποστηρικτής του Navalny, δεν πιστεύω στις εκλογές, είμαι απλά ένας Ρώσος αναρχικός. Ένας απλός Ρώσος άνθρωπος. Θέλω να φωνάξω σε όλους του Kusyuk, την εκλογική επιτροπή της Μόσχας, τις αστυνομικές δυνάμεις καταστολής, τους μπάτσους, τους δικαστές, και τους γραφειοκράτες. Είστε καθάρματα! Είναι καθάρματα! Είναι καθάρματα!

Στηρίξτε τους ανθρώπους στη φυλακή. Ελάτε και γράψτε τους ένα γράμμα στη φυλακή. Δώστε χρήματα για φαγητό και νομικά έξοδα. Βρείτε το άτομο με το κουτί συνεισφοράς που είναι μέσα στο πλήθος – είναι ο συνεργός μου από την υπόθεση των ταραχών στην Μπολότναγια, ο Volodya Akimenkov – δώστε του πόρους για τους πολιτικούς κρατούμενους. Μιλήστε για αυτό και να πάτε στο δικαστήριο· οι διαμαρτυρίες κάτω από τα παράθυρα του δικαστηρίου δεν πρέπει να σταματήσουν ποτέ.

Να θυμάστε τα ονόματά τους. να θυμάστε τα ονόματα τους – όχι ως ονόματα θυμάτων ή ηρώων, αλλά ως τα ονόματα των φίλων σας που θα έρθουν σύντομα στο σπίτι. Φωνάξτε τα δυνατά:

Alexey Minyailo

Vladislav Barabanov

Kirill Zhukov

Egor Zhukov

Ivan Podkopaev

Samariddin Radzhapov

Evgeny Kovalenko

Sergey Abanichev

Daniel Conon

Sergey Fomin

Aydar Gubaidulin

Danila Begletz